İNSAF EYLE

İnsaf eyle bir bak be hey birader
Vatan için canın verenimiz çok
Daim çekmekteyiz gam ile keder
Faiş, faiz borca girenimiz çok

Askerlik gelince hemen varırız
Vergi borcumuzu tabi veririz
Bilmem ki kredi nasıl alırız
Sonunu bekleyip duranımız çok

Vatan evladıyız yaban değiliz
Doğrusu böyledir, yalan değiliz
Bakan, zorba, ağa felan değiliz
En geriki safta kalanımız çok

Nüfusu çok, gelirin yoğuna bakıp
Bel ile baltayı omuza takıp
Efrat aileyi köyde bırakıp
Yorganı sırtına saranımız çok

Bakın şu feleğin fena işine
Bizleri uğratmış yokluk kışına
Dilim ekmek düşmez nüfus başına
Bunu gözleriyle görenimiz çok

Değil okul, çeşme yahut köy yolu
Yuvası olmayan vatandaş dolu
Gören yok mu acep bu vahim hâli
Bu duruma şaşıp kalanımız çok

Menzil, menzil konup göçenimiz var
Nice yavan çorba içenimiz var
Zorbanın zulmünden kaçanımız var
Yerinden, yurdundan olanımız çok

Çoğumuz mecburuz iş bu hayata
Bebek kundaklayıp, bağlarız sırta
Kaldırıp indirip hem tarta tarta
Hastayı, merkebe saranımız çok

Kravat, fötörlü, felli olan yok
Hiç yurdu, yuvası belli olan yok
Her imkândan mahrum fakirlere bak
Köy köy gezip kalbur örenimiz çok

Ata’nın izinden varanlardanız
Hemen zulme karşı duranlardanız
Hak ve hakikati soranlardanız
Bu haklı davaya girenimiz çok

İBRETİ, çekmekle bitmez bu çile
Bilmem ki böylece sonu ne ola
İnsafla bakan yok bu vahim hâle
Bunun sebebini soranımız çok